Doðduðum Semt
‘’1952 Adapazarý doðumluyum. Semt olarak Sakarya Caddesi... Doðma büyüme buradayýz. Herhalde, Allah izin verirse de burada öleceðiz…’’
Futbolla Tanýþmam
‘’Futbol oynamaya Ýmam Hatip Lisesi okul takýmýnda baþladým. O takýmda libero oynuyordum. Aslýnda, futbola kaleci olarak baþlamýþtým, sonra libero, en son da santrafor oynadým. O zamanlar, Sanat Okulu’yla maçýmýz vardý. Birinci devre bizim santrafor Feridun kaleye geçti. 3 tane gol yedi. 25. Dakika, Sanat Okulu 3–0 önde. Ondan sonra kaleci bana dedi, sen geç kaleye. Ben kaleye geçtim. O da santrafor oynadý. Üç gol attý. Ben de hiç gol yemeyince maç 3–3 bitti. Ýþte o gün baþladý her mevkide oynama serüvenimiz. Zaten ondan sonra Sakaryaspor’da oynarken de deplasmanda libero oynuyordum.’’
Ýmam Hatip’ten Sapanca’ya
‘’1969 senesinde Ýmam Hatip’ten Sapancaspor’a gittim. Ondan sonra Þekerspor’da oynadým. Daha sonra Bilecikspor… 1974 senesinde Kaðýtspor’da oynarken Türkiye Amatör Küme Þampiyonasý’nda gol kralý oldum. Bursaspor beni transfer etti. 1975 senesinde Bursaspor’la 1. Ligde oynadým. Rasim Kara’larla birlikte kuvvetli dönemleriydi Bursa’nýn. Orada da santrafor oynuyordum.’’
1976 Yýlý: Sakaryaspor’a Geliþim
‘’Bursaspor’daki dönemimin ertesi yýlý, yaþým 24 iken Sakaryaspor’a geldim. Onca takýmda oynadýktan sonra kendi þehrimin takýmýna gelmiþtim nihayet.’’
Sakaryaspor’daki Ýlk Golüm ve Unutamadýðým Olaylý Ýlk Maç
‘’Ýlk golümü attýðým maç tarihe geçen maçlardan. Bursaspor’dan geldikten sonra takýmdaki ilk maçým. Bu maçýn benim için üzücü bir yaný da var. Sahaya çýktýk arkadaþlarla, tribünde 15–20 kiþilik bir grup bana ‘’ana-avrat’’ küfür etmeye baþladý. Ben de Sakarya seyircisi bu Beykozlular’a nasýl izin veriyor diye þaþýrdým. Hâlbuki küfür eden grup Sakaryalý imiþ, anlayýnca þok oldum. Tabii ben bu olaydan sonra hýrslandým. Allah nasip etmedi ilk yarý gol yapamadým.Ýkinci yarý sahaya çýktýk: gene küfür…57. Dakikada Zafer sað taraftan orta yaptý, nereye vurayým diye düþünerek topa vurdum ve gol oldu. Golün de verdiði hýrsla bana küfreden gruba doðru koþtum, ‘’nasýl geçirdim ama’’ anlamýnda el hareketi yaptým ve orasý birden karýþtý. Hakem tabii görmedi. Allah’tan görmedi, yoksa kýrmýzý kartý yemiþtim.
Maç bittikten sonra herkes soyunma odasýna giderken, ben tren yolu tarafýna koþtum, tellerden atladým. Tren istasyonun orada, bir de ne göreyim: bizim tabakhaneli çocuklar, o 15 kiþilik grubu yere sermiþler. Sonra onlarýn da Aziziye Camii semtinden olduðunu anladýk. Bizim semtten imiþ onlar da. Sanýrým çekememezlik olduðu için böyle davrandýlar bana. Bir nevi semt kavgasý yani…’’
Talihsiz Kaza ve Karþýlaþtýðým Ýlgisizlik
‘’Bu maçtan iki gün sonra idmana gideceðiz. Ablama uðradým yeðeni sevmeye. Orada, talihsizlik bu ya, bir araba gelip bana çarptý. Duvar ile araba arasýnda sýkýþtým –bu esnada ayaðýndaki feci þiþkinliði gösteriyor-. Ben bu ayakla iki sene Sakaryaspor’da oynadým. Bu ayakla iki sene kümede býraktým takýmý. Ýki ay Amerikan Hastanesi’nde yatmýþtým. Hastane masraflarý on bin lira tutmuþtu, her þeyi kendim karþýladým. Ýki ay hastanede yattým, kulüpten ne gelen var ne giden. Yüzüme bile bakmadýlar. Ýki ay sonra taburcu oldum; dedim ki, ben bu ayaðýmla çýkýp top oynayacaðým sýrf kendi takýmým, þehrim için. Bu fedakârlýkla takýma geldim ama ‘’Kel Muammer’’ bana forma vermedi. Þunu söylemek istiyorum esasen: ‘’Sakarya’da Adapazarlý isen yandýn!’’
Teknik Direktöre Karþý Gelerek Oyuna Girdim
‘’1977 Sezonu, kümede kalma maçýmýz. Altýnordu ile oynuyoruz. Beni geldiler evden aldýlar. O zamanlar Hoca Muammer Adatepe. On altý kiþilik kadroda –o zamanlar kadro sýnýrlamasý on altý kiþi idi- varým ama ilk on birde yokum. Bu maçý alamasak küme düþeceðiz. Ýkinci yarý baþladý ve maç 0–0. Böyle giderse dakikalar sonra küme düþeceðiz. Eþorfmanlarý çýkarttým hocaya gittim, çýkar birini ben giriyorum dedim. Hoca olmaz dedi. Ben ýsrar ediyorum.
Taraftar da bana tezahürat yapmaya baþlayýnca, bendeki hýrsýn da etkisiyle Muammer Hoca beni oyuna soktu. Maça girer girmez, topla ilk buluþmamda golü yaptým. Maçýn sonuna doðru bir gol daha attým ve bu galibiyetle kümede kalmayý baþardýk. Seyirci bu maçtan sonra bana daha çok ilgi göstermeye baþladý. Tatanga ismi o zamanlar yoktu ama Tatanga ruhu daha o günlerde baþ gösteriyordu þehir stadyumunda.
Röveþatayla Lige Tutunan Takým: Sakaryaspor
‘’Takým o zamanlar kötü tabii. Her sene küme düþme potasýndayýz. Ligin son maçýnda Elazýðspor’la oynuyoruz. Sene 1977. Maç 70’li dakikalara kadar golsüz gidiyor. Herkeste stres var kuþkusuz. Golü bekliyor herkes. 71. Dakikada Röveþatayla çok þýk bir gol attým ve galip gelerek ligde kalmayý baþardýk.
Hicri Uzunözmen Tekrar Sahnede
‘’Bu maçý da unutamýyorum. Yýl 1978, küme düþmemek için Beykozspor ile oynuyoruz. Bu maçtan sonra Göztepe ile oynayacaðýz. Göztepe o zamanlar çok iddialý; þampiyonluk için Rize ile çekiþiyor. Göztepe’yi o yüzden yenme ihtimalimiz çok düþük. Beykoz maçýný aldýk aldýk, yoksa lige veda edeceðiz. Uzun süre 0-0 gitti maç. Ancak 50. dakikada bir gol attým ve rahat bir nefes aldýk. Küme düþmekten gene kýl payý kurtulmuþtuk. Ondan sonraki maçta da Adapazarý’nda Göztepe’ye 1–0 maðlup olduk ve Göztepe o yýl þampiyon oldu.’’
Takým Arkadaþlarýmýn Da Payý Çok Büyük
‘’O zamanlarda takýmýmýzda çok güzel bir hava vardý. Amatör bir ruh vardý takým içinde. Tam manasýyle kardeþlik vardý demek mümkün. O zamanlardaki kadromuzu unutamýyorum: Kaleciler Sabri ve Rasim, Erol, Suha Aðabey, Süleyman, son zamanlarda Nejat giriyordu, Rahmetli Aykut Yiðit oynamaya baþlamýþtý, Yetiþ, Recai, Ercan, Semih Özarutan…’’
Yetiþ’le Oynamaktan Keyif Alýrdým
‘’Takýmda oynamaktan en çok keyif aldýðým Yetiþ’ti. Ben sür’atli bir futbolcu olduðum için araya iyi toplar atardý. Onunla çok iyi anlaþýrdýk. Ayrýca Ercan’la da iyi anlaþýrdýk. Benim önüme top atan veyahut havadan orta yapan futbolcularla hep iyi anlaþmýþýmdýr zaten.’’
(2. BÖLÜM ÝÇÝN LÜTFEN TIKLAYINIZ!)
Röportaj: Kadir Korkut
Katkýlarýndan dolayý Bahattin Küçük'e teþekkür ederiz. Röportaj hakkýndaki diðer yazýlar
|